WORRYING CANNOT MAKE ONE LOOK BEAUTIFUL

      Jesus said not to worry about these things. Worrying cannot make one look beautiful. Sa katunayan, nagpapangit pa nga ang pag-aalala. Nakikita nyo ang mga lalaki na magandang mag-alaga ng kanilang may-bahay? Aba, magaganda ang kanilang maybahay – parang mga sariwang-sariwang ubas. Pero pagka ang maybahay ay mukhang pasas, ang sisihin nyo’y ang asawa. Di nyo yata inaalagaan ang puri, di nyo yata inaalagaan na magtiwala siya at huwag mag-alala kung wala ka. Kaya hayan, nagkanda tuyot-tuyot na. Pero pag inaalagaan ang tao’y gumaganda. Ang napakalakas magpapangit ay ang pag-aalala. Kaya nga sabi ng Panginoon, huwag kayong mag-alala. Kung minsan may mga tao na kahit di naman natin kilala ay sinasabi ng iba na, “Siguro’y sister or brother natin yan. Mukhang Christian kasi eh.”

       Matthew 6:31-32

         So do not worry, saying, ‘What shall we eat?’ or ‘What shall we drink?’ or ‘What shall we wear?’ For the pagan run after all these things and your heavenly Father knows that you need them.

   

      Sabi Niya, “Huwag kayong mag-alala sa mga bagay na yan dahil worrying is for godless people.” Ang pag-aalala ay di bagay sa mga anak ng Diyos. Bagay lang yan sa mga taong di kilala ang kanilang Diyos.

     Sabi Niya, “Kung anak kayo ng Diyos, di bagay sa inyo ang mag-alala.” Parang wala naman tayong Diyos. Parang wala tayong Ama sa langit. Parang wala tayong Tagapagligtas. Parang walang Banal na Espiritu na umaaliw sa ating lumbay at sumasama sa ating pag-iisa. Ang anak ng Diyos ay talagang di nag-iisa kailanman sapagkat ang Diyos ay nananahan na sa ating puso. Hindi lang sa temple sa Israel o sa mga templong gawa ng kamay kundi sa puso ng mananampalataya. Kaya’t sabi Niya, “Bakit ka mag-aalala?

 

       Alam nyo ba ang pinakamalaking redemption at rescue plan in human history ? That God became man to save us from sin. Tayo ba ang nagsabi sa Diyos, “Diyos, magkatawang tao naman Kayo. Akuin Nyo ang lahat ng aming mga kasalanan. Akuin Nyo ang lahat ng aking kakulangan. Lahat ng kaparusahang dapat kong tanggapin, pakitanggap Nyo nga. Pagkatapos, pakibigay Nyo sa akin ang Inyong kabanalan  para kami ang maging banal at Kayo ang maparusahan at kami’y maligtas. Bayaran Nyo nga ang lahat ng utang namin.”

      

      Ideya ba natin yan? Hindi. Yan ay ideya ng Diyos at kung Diyos ang nag-isip na Siya’y magkakatawang-tao para bayaran ang ating mga kasalanan, kailangan pa ba natin Siyang himukin na maging mabuti sa atin? Kailangan pa ba natin Siyang himukin na magbigay ng pagkain at ng mga kailangan natin? Kung ang Kanyang buhay ay ibinigay Niya sa atin, napakasimpleng bagay ang mga ito. Di na natin hinahangad na magkaroon pa tayo ng very sophisticated na pag-aaral. Balikan lang natin kung ano ang simple, unawain ito, namnamin at ipamuhay at napakalaking bigat ang mawawala sa ating mga dala-dalang alalahanin sa araw-araw.

Know Your Mission In Life

It is very interesting to note what the Lord, talking to the Father, said.

John 17:4 I have brought you glory on earth by completing the work you gave me to do.

     

 What did the Lord have to show in order to be able to say he has completed his tasks? May labindalawa siyang disciples, nagtaksil pa yung isa. A group of 70 secondary people was his next sphere of influence. The greatest number that remained with the Lord was 120. Noong ipinako siya sa krus, wala ngang taong kasama sa eksena ng crucifixion e. In-abandon siya ng mga tao. Bakit niya nasabing nakumpleto na raw nya ang trabaho nya?. Napagaling na ba nya lahat ang maysakit? Ang dami pang may ketong. Ang dami pang pilay. Gaano na karami ang nag-repent? Yung woman that was caught in adultery? Yung lalaking possessed by legions of demons? Ang dami pang hindi. Ang mga opisyal ba sa temple, nag-repent na? Ang bayan ba ng Israel ay nagbalik-loob na sa Diyos? Eh ang Jerusalem nga, hindi pa nagre-repent.

        Pero ang sabi ng Lord, “I have completed the work that you gave me to do.” Bakit? Because the Lord knew his calling. Ang calling ng Lord was not to personally convert every human being on the planet. Ang calling ng Lord was to heal every leper or deaf or sick person. Ang calling nya was to train and to teach 12 disciples, to live a sinless life and to die a sacrificial death for men. Alam nya ang calling nya. Kaya nang nagampanan na nya ito at nang mamamatay na Siya sa krus, ang sabi Niya, “It is finished.” Tapos na. You know why He can say with satisfaction that His job was completed? He knew what His job was!

         Tayo naman, baka nagawa na natin yung assigned work sa atin ay di pa rin tayo kontento. Bakit? Eh kasi hindi natin alam kung ano yung work natin eh. Kaya puro tayo hit-and-miss. Yung iba para makasigurado, dinadaan na lang sa dami. Baka sakaling maraming matumbok. Pwede na.

          Are we trying to be everybody and everything? If that is the case, we will only overspeed and we will miserably fail. Do not be presumptuous of God’s protection. The Lord is the author of natural law which we must respect. Natural law tells us that if we don’t eat, magugutom tayo. Na kapag nagpupuyat ka, aantukin ka. Na kapag hindi ka nagpapahinga, manghihina ka. Kahit pa ang ginagawa mo ay para sa ministry. Yung iba kasi, “Sa ministry naman ito, hindi na lang ako matutulog.” Eh ang Panginoon nga, dahil sa pagod sa ministry kahit na lulubog na yung barkong sinasakyan nila, hindi pa rin nagising eh. Sa sobrang pagod, nakatulog. Let’s not be presumptuous. The Lord can take care of us but it is not the Lord’s obligation to rescue us if we run outside the law of nature. Remember, God is the author of nature and so, natural law must be respected.

          Overspeeding robs us of a lot of happiness because we leave many loved ones behind. It causes us unhappiness because we miss the chance to love and be loved, to be kind and to receive kindness, to appreciate the beauty of creation. Lagi kasi tayong nagmamadali kaya hindi na tayo nagkaroon ng pagkakataon to appreciate the sunrise or sunset, the blooming of a flower, yung hamog sa damuhan, yung tunog ng alon na humahampas sa breakwater.

          Do not overspeed. Maraming mga magulang ang sobra kung mag-overspeed. Gustong yumaman kaagad. Wala nang ginawa kung hindi magtrabaho nang magtrabaho nang magtrabaho. Before they knew it, ang mga anak nila ay mga 15 o 16 anyos na. Kung kalian sila mayroon nang panahon para makipag-bonding sa mga anak nila, hindi na interesado ang mga anak dahil lumipas na ang panahon. May mga iba nang pinagkakaabalahan ang mga bata. Kaya nga dapat i-enjoy ng mga magulang ang childhood ng kanilang mga anak dahil ang mga bata ay hindi magiging bata forever. If you turn your back on them by overspeeding in trying to make a living, when you return, chances are you will have juvenile delinquents in your house. Ilang lipat panahon lang, mag-aasawa na ang mga iyan. Sasama na sa iba. Ang you will never be the same again. Then you will forever pine for lost time.