Merong mga Kristiyano, ang kanilang pananaw sa praying in
Spirit, yung nagta-tongues; yung hindi naiintindihan ng nagpe-pray yung prayer
niya, yun daw ang prayer in Spirit. Personally, hindi ganun ang pananaw ng inyong
lingkod. Hindi ko naman sinasabi na yung pananaw ko ay yun na ang kaisa-isang
tamang pananaw sa mundo. But I believe that when you pray, you should
understand what you’re praying. Hindi yung kapag natauhan ka na. Ano ba yung
pinag-pray ko? Parang na-possess ka lang nun at di mo alam ang iyong mga
pinagsasabi.
Sometimes, you don’t have to verbalize your prayer. May mga
prayer tayo na sa isang iglap, nasabi mo na yung buong prayer without going
through the motions of verbalizing it in a linear time. Alam ng Lord yun kasi
kaya Niyang basahin ang isip. Sa isang iglap, nabasa na Niya. That could be a
prayer in the Spirit.
Meron naman yung mga manunubli sa Batangas. Pag may sakit
nagsasayaw sila para sa kagalingan nung may sakit. Yun ang prayer nila. Hindi
na nila kailangang sabihing Lord, pagalingin mo siya. Nagsusubli sila para sa
taong may sakit. Hindi ko ini-endorse yung practice but dancing has always been
part of prayer. Kahit nga sa Bible may mga giyera na yung mga dancer ang nasa
una ng hukbo at sumasayaw sila, tumutugtog para matalo na agad yung kaaway.
That’s what praying in spirit means.
Another meaning is to pray as the Spirit leads, not as we
want. Although there are times when what we want is also what the Spirit leads
us to pray for. Maraming beses, hindi yung gusto natin ang gusto ng Spirit, so
willing tayong ipag-pray. Halimbawa, meron tayong mahal sa buhay, gustung-gusto
nating gumaling dahil may sakit. Pero may leading na Lord, sige, kung gusto nyo
nang kunin, kunin nyo na. Prayer in spirit yun, kasi yun ang leading ng spirit
that is against your will. Because if we pray according to God’s will, He hears
us.
No comments:
Post a Comment